पछिल्लो समय मधेस प्रदेश अपराधको अखडा बन्दै गएको छ। प्रदेश प्रहरी कार्यालय जनकपुरधामका अनुसार चालु आर्थिक वर्षको साउन र भदौ महिनामा यस प्रदेशमा २६ जनाको हत्या भइसकेको छ। जसमा २६ वटा कर्तव्य ज्यानसम्बन्धी मुद्दा दर्ता छन्।
५२ जना प्रतिवादीमध्ये २२ जना पक्राउ परेका छन् भने ३० जना फरार छन्। दुई महिनामा सप्तरीमा ५, सिरहामा २, धनुषामा ४, महोत्तरीमा २, सर्लाहीमा ४, रौतहटमा ३, बारामा ४ र पर्सामा २ जनाको हत्या भएको तथ्यांक छ।

गत वर्ष मधेस प्रदेशमा ६८ जनाको हत्या भएको तथ्यांक छ। गत वर्ष पर्सामा ४, बारामा २, रौतहटमा ६, सर्लाहीमा ८, महोत्तरीमा ८, धुनषामा १५, सिरहामा १५ र सप्तरीमा १० जनाको हत्या भएको थियो।
नेपाल–भारत सीमावर्ती क्षेत्रका बासिन्दाबीच नातासम्बन्ध छ। यो सम्बन्धलाई कतिपय अपराधीले दुरूपयोग गर्दै आएका छन्। अपराधीले नातेदारका घरलाई आश्रयस्थल बनाउँछन्। नेपाली सीमागाउँ–सहरका अधिकांश मानिसको नातासम्बन्ध सीमावर्ती भारतीयसँग जोडिएको छ।

भारतीय सीमावर्ती गाउँ–सहरका मानिसको नातासम्बन्ध नेपालका सीमावर्ती गाउँ–सहरका मानिससँग जोडिएको छ। नाता–सम्बन्धको यही आवरणमा अपराधीलाई लुक्न सजिलो भएको छ। दुवैतिरका अपराधीले दसगजा क्षेत्रका नाता–कुटुम्बकहाँ आश्रय लिने गरेको प्रहरी अधिकारी बताउँछन्।

‘उता (नेपाल) मा अपराध गरेको केही घन्टामै अपराधी यता (भारत) आइहाल्छन्, यताबाट अपराध गरेर लुक्न उता (नेपाल) पुग्छन्,’ एक भारतीय प्रहरी अधिकारी भन्छन्। सीमा काटेपछि अपराधीले आफूलाई सुरक्षित ठान्छन्। नेपालका प्रहरीले पारि (भारत) गएर सहजै अपराधी/आरोपितलाई पक्राउ गर्न मिल्दैन। यसका लागि कानुनी रित पूरा गर्नुपर्छ। भारतका प्रहरीलाई पनि यही जटिलता छ। यही कानुनी जटिलताले सीमावर्ती क्षेत्र अपराधीको आश्रयस्थल बन्दै गएको छ।